بررسی اثر سطوح مختلف آلودگی خاک به کروم و مدت زمان در معرض قرار گرفتن، بر پارامترهای رشدی کرم های خاکی

سابقه و هدف: کرم های خاکی بخشی از زنجیره ی غذایی در اکوسیستم خاک هستند که پارامترهای رشدی آن ها به طور نامطلوبی تحت تأثیر آلودگی های خاک قرار می گیرد. چنانچه آلاینده های فلزی سنگین وارد بدن کرم های خاکی شوند، از طریق زنجیره ی غذایی به بدن موجودات زنده ی دیگر وارد شده و سلامت و حیات آن ها را به خطر می اندازد. با توجه به حساسیت کرم های خاکی به آلودگی، می توان از آن ها به عنوان شاخص زیستی خاک های آلوده استفاده نمود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به صورت یک آزمایش فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. سطوح مختلف آلودگی خاک به کروم شامل صفر، 5، 10، 20، 40، 80، 160و 320 میلی گرم در کیلوگرم خاک تعیین گردید. کرم های خاکی در چهار بازه ی زمانی 15، 30، 45 و 60 روزه در معرض خاک های آلوده قرار گرفتند. صفات مورد بررسی شامل زنده مانی، وزن و تولید کوکون توسط کرم های خاکی بود. نتایج: آنالیز واریانس داده ها نشان داد که با افزایش غلظت کروم در خاک، زنده مانی، وزن و تولید کوکون به طور معنی داری کاهش می یابد. اثر گذشت زمان بر این صفات نیز معنی دار بوده و پس از گذشت 15 روز از شروع آزمایش، زنده مانی و وزن کرم های خاکی به ترتیب 54/13 و 76/10 درصد کاهش یافت. نتیجه گیری: با توجه به حساسیت کرم ها به کروم، می توان از آن ها به عنوان شاخص آلودگی خاک استفاده نمود.